Goede zorg is meer dan bewezen zorg
Evidence-based practice als basis voor goede zorg is een illusie. De Raad voor Volksgezondheid en Samenleving (RVS) pleit in het op 19 juni verschenen advies “Zonder context geen bewijs – de illusie van evidence-based practice” om de context waarbinnen de zorg wordt verleend centraal te stellen in praktijk, beleid en financiering van de zorg. Het accent is in de zorg te veel komen te liggen op externe verantwoording, transparantie, standaardisatie en controle. Veel van wat waardevol is in de persoonlijke relatie tussen cliënt en zorgverlener is met bestaande onderzoeksmethoden en indicatoren niet te vatten. Met dit advies wil de RVS vanuit een ander perspectief de discussie aangaan over een nieuw fundament voor goede zorg.
br />
Jan Kremer, raadslid RVS: “Goede zorg is vooral een kwestie van hart en ziel, en niet alleen van verstand. Het gaat erom wat we goed vinden om te doen in kwetsbare fases van het leven van mensen. En dat is niet voor iedereen hetzelfde. Eenduidig wetenschappelijk bewijs doet onvoldoende recht aan dit morele en persoonlijke karakter van goede zorg. We moeten met elkaar telkens de dialoog aangaan over wat goede zorg is. Met de context van mensen als belangrijke input.”
Het centraalstellen van context heeft gevolgen op drie niveaus: landelijk, lokaal en in de spreekkamer. Voor al die niveaus wil de RVS af van het afrekenen op uniform bewijs en toe naar het stimuleren van samen leren en verbeteren in de context waar de zorg wordt geleverd. Medische besluitvorming in die praktijk is gebaseerd op het verbinden van verschillende kennisbronnen, zoals verhalen, ervaringen, lokale data en nog steeds bewijs. Zo’n manier van werken gaat gepaard met onzekerheid en continu leren en verbeteren. Dit vraagt in het toezicht en in de betaling van zorg om meer vertrouwen in de afweging die professional en patiënt met elkaar maken en minder controle op strikte naleving van knellende richtlijnen.