‘Analyseer zelfdoding met psychologische autopsie’
Het gebeurt zelden dat aan de hand van een psychologische autopsie wordt getracht iets over zelfdodingen te leren. Dat stelde René Diekstra, emeritus hoogleraar psychologie aan het University College Roosevelt, gisteravond op het Medisch Contact live-evenement ‘De dokter& de dood’. Hij ziet de preventie van zelfdoding als een taak van het publiek en mensen die zich er beroepsmatig mee bezighouden.
We doen als samenleving geen enkele moeite om van suïcides te leren, stelde Diekstra. ‘Vorig jaar hadden we 1871 concrete gelegenheden om te leren begrijpen wat iemand ertoe brengt. We hebben er vrijwel geen enkele van benut.’ Alleen als de suïcide in een instelling plaatsvindt of als onduidelijk is of het wel suïcide was, wordt een onderzoek gestart.
Diekstra toonde diagrammen waarop te zien was dat het aantal slachtoffers van moord en doodslag de afgelopen twintig jaar halveerde en het aantal verkeersdoden in Nederland sinds de jaren zeventig bijna decimeerde. In schril contrast met die dalers stond de stijgende lijn in de grafiek van het aantal suïcides dat sinds de jaren vijftig in Nederland bijna verdubbelde. ‘Waarom zijn er zo weinig verkeersdoden en zoveel suïcides’, vroeg Diekstra de zaal. ‘Na een dodelijk ongeval trekken we alles uit de kast om erover te leren. We doen maanden, soms jaren, onderzoek naar de omstandigheden. Maar hoe zit dat met zelfdoding? Zodra de politie vaststelt dat het om zelfdoding gaat, kan het boek gesloten worden.’
Diekstra adviseerde onder meer om met patiënten te praten over suïcidaliteit, hun omgeving als partners in de preventie te betrekken en rekening te houden met dissimulatie.