Artsen worstelen met zorg vluchtelingen

align="">Volgens Pharos sluit de zorg van professionals niet goed aan bij de behoeften van vluchtelingen, door een gebrek aan kennis en vaardigheden bij professionals. Artsen hebben een grote behoefte aan bijscholing op het gebied van cultuursensitieve zorgverlening. Een ander knelpunt is de afschaffing van de vergoeding voor de inzet van tolken. Volgens artsen staan de kosten voor een tolk niet in verhouding tot de vergoeding van een consult. Daardoor schakelen artsen nog maar zelden een professionele tolk in, wat communicatieproblemen tussen arts en patiënt tot gevolg heeft. Consulten duren vaak veel langer door taalproblemen, het achterhalen van achtergrondinformatie en uitleg geven over de zorg. Pharos vindt dat de vergoeding van tolken moet worden heroverwogen.

Ook aan de kant van patiënten zijn er knelpunten die de toegang tot zorg beperken. Zo stelt Pharos dat de onbekendheid met het zorgsysteem, het fenomeen huisarts, de noodzaak van verwijzing en het ontbreken van een overdracht problemen oplevert. Ook laten vluchtelingen tijdens medische intakes niet altijd het achterste van hun tong zien, uit angst niet tot Nederland toegelaten te worden. Verder is er vaak een achterstand in de zorg voor chronische aandoeningen en in de ontwikkeling van kinderen. Volgens Pharos geven vluchtelingen aan behoefte te hebben aan artsen die begrijpen wat ze hebben meegemaakt.

Vergelijkbare problemen spelen in de ggz, maar hierbij speelt ook het taboe rond psychische klachten een rol. Veel vluchtelingen schamen zich om psychische klachten met een huisarts te bespreken. Pharos stelt dat huisartsen en andere professionals alert moeten zijn op psychische problematiek en dat actief bespreekbaar moeten maken.
Simone Paauw
@medischcontact