‘Geef Oost-Europese artsenorganisaties rol in beleid’
De CPME, die vanuit Brussel 34 artsenorganisaties representeert, spreekt haar zorgen uit over het feit dat van de Oost-Europese organisaties een laag percentage artsen lid is en dat deze clubs een gebrek aan zeggenschap hebben.
align="">Artsenorganisaties in Oost-Europa moeten een stem krijgen in beslissingen over nationaal gezondheidszorgbeleid. Ook moeten artsen in die regio onafhankelijk kunnen meepraten in overlegorganen. Dit stelde Katrín Fjeldsted, president van de Europese artsenkoepel Committee of European Doctors (CPME) op een congres van de Slovaakse Artsenkamer.
Fjeldsted bekritiseerde daarnaast de tendens in Europees beleid om professionals minder autonoom te maken opdat economische motieven voorrang krijgen op medische. Maar ‘pogingen om de bevoegdheden en het belang van artsenorganisaties te beknotten zien we ook op nationaal niveau’, stelt Fjeldsted. De CPME sprak afgelopen jaren de overheden van Tsjechië, Slovenië, Hongarije en Turkije aan op respect voor de professionele autonomie van de medicus. Zelfregulatie is volgens CPME belangrijk omdat dit leidt tot ‘coherente en deskundige uitspraken over professionaliteit, ethiek, richtlijnen en kwaliteitsbewaking.’
KNMG-voorzitter Rutger Jan van der Gaag, vanaf januari 2016 vice-voorzitter van CPME, schetste de Nederlandse situatie. In Fjeldsteds lezing over de verschillen tussen de Europese artsenorganisaties ziet Van der Gaag ‘een brede variëteit van louter vakbondsorganisaties en wetenschappelijke verenigingen tot aan meer geïntegreerde organisaties die de standaarden voor professioneel gedrag stellen, die voor medische ethiek en gezondheidsrecht maar vooral, zoals in Noord- en West-Europa, gestalte geven aan de self-governance onder artsen.’ Dit laatste krijgt bijvoorbeeld vorm in opleidingsnormen en door certificering, registratie en herregistratie van artsen, aldus Van der Gaag.
De Slowaken kregen maar weinig hoop van de verhalen van hun nabije buren, Tsjechië en Kroatië, maar ook Polen, aldus Van der Gaag: ‘Lage sociale status van artsen, regeringen die medici publiekelijk aanvallen en bittere strijd om enige vorm van eigen professionele standaarden te behouden. Regeringen zien de autonomie van artsen als lastig en onwenselijk, in plaats van als voorwaarde voor goed zorg.’
Eva Nyst