Huisartsen vrezen hoofdbehandelaarschap bij onvrijwillige zorg
Huisartsen moeten geen hoofdbehandelaar worden van mensen die thuis onvrijwillige zorg krijgen. Voor die zorg zijn huisartsen niet toegerust. Dat stellen de Landelijke Huisartsen Vereniging en brancheorganisatie InEen die daarover een brief aan de Eerste Kamer hebben geschreven.
De Eerste Kamer beslist op 15 en 16 januari over de wet Zorg en Dwang, die vooral gericht is op mensen met dementie en mensen met een verstandelijke handicap, en over de Wet Verplichte geestelijke gezondheidszorg. Beide wetten vervangen de Wet Bijzondere opneming in psychiatrische ziekenhuizen (Bopz). Werd in deze wet gedwongen zorg alleen binnen instellingen uitgevoerd, volgens de nieuwe wetten wordt onvrijwillige zorg ook in de thuissituatie mogelijk. Dit gaat bijvoorbeeld over het toedienen van medicatie, het beperken van de bewegingsvrijheid, maar ook het onderzoeken van de woonruimte op middelen die het gedrag beïnvloeden of op gevaarlijke voorwerpen.
De LHV en InEen vrezen dat huisartsen verantwoordelijk gemaakt zullen worden voor deze onvrijwillige zorg bij mensen thuis. Zij vinden dat het hoofdbehandelaarschap bij specialisten ouderengeneeskunde, artsen verstandelijk gehandicapten (AVG’s) en psychiaters moet komen te liggen, die 24/7 beschikbaar zouden moeten zijn. De twee organisaties denken echter dat er van toezicht door deze specialisten weinig terecht zal komen, omdat er te weinig van zijn én de ambulantisering van specialist ouderengeneeskunde en AVG nog niet goed genoeg is. Hoewel ze er wel achter staan dat veel patiënten beter af zijn in hun thuissituatie, voorzien ze grote problemen die niet in het belang zijn van de patiënten. De LHV stelt dat de huisarts het vangnet dreigt te worden, omdat geen huisarts een patiënt in de steek zal laten als de gespecialiseerde zorgverlener die eigenlijk nodig is, niet voorhanden is.